11 mrt Raadsverkiezingen: De tops en flops in gemeente Maastricht
Wat ging in de gemeente Maastricht de afgelopen vier jaar heel goed en wat juist helemaal niet?
Top
Het duurde bijna drie jaar, maar toen was het politieke besef volledig doorgedrongen: de voortdurende kritiek dat vooral de rijkeren zich nog een woning in Maastricht kunnen permitteren, is geen loze kreet. De gemeenteraad betrok de stellingen en via diverse moties werd de wat aarzelende wethouder Vivianne Heijnen tot actie gedwongen. Heel belangrijk is een aangenomen motie van Kitty Nuyts (Liberale Partij) die in nieuwe bouwplannen minstens zestig procent betaalbare woningen verplicht. Betaalbaar: goedkoper dan 350.000 euro. Ook moet er een zelfbewoningsplicht komen voor kopers. Studentenhuisvesting is een geval apart. Vooralsnog weigert de gemeente het woningsplitsen voor studentenkamers verder in te perken, ook al wordt inmiddels vól ingezet op grootschalige studentencomplexen.
Flop
Het gigantische tekort op de zorg overviel veel (grote) steden, maar Maastricht trof het hard, zeker omdat de stad de sluizen had open gezet voor honderden declarerende zorgbedrijfjes. Waar wethouder John Aarts vier jaar geleden nog droomde van een ‘Gouden Eeuw,’ moest de gemeenteraad plots zo’n dertig miljoen bezuinigen. Veel pijnlijke maatregelen volgden, de gevolgen ervan zijn nog steeds niet helemaal duidelijk, mede door corona. Nieuwe, gunstiger contracten met zorgverleners moeten soelaas bieden. Maastricht boft met een recente extra Rijksbijdrage van acht miljoen voor Jeugdzorg, waardoor de acute financiële zorgen even naar de achtergrond zijn verdrongen.